Rétttrúnaður vinstri manna er jafn fátæklegur og hann er falskur. Núna beina þeir augun að þjáningum saklausra borgara sem Hamas böðlarnir nota sem skjöld gegn fallandi sprengjum. Það er stríðsglæpur. Lítið sem ekkert er heldur minnst á aðra stríðsglæpi Hamas eins og að byggja herstöðvar undir sjúkrahúsum og skólum. Sögufölsun vinstri manna birtist í fullyrðingum þeirra, að Ísrael sé hernámsríki og arabar saklaus fórnarlömb útþenslustefnu síónismans. Þar er allri sögunni langt aftur fyrir tilkomu Krists varpað fyrir róða. En látið ekki blekkjast. Aðstoðarritstjóri Bandaríska hugsuðarins, Andre Widburg, útskýrir málið í grein, sem hér er þýdd í lauslegu máli. Í þessari grein er ósannindum rétttrúnaðarins um að arabar séu og hafi alltaf verið í Palestínu, kollvarpað. Sést það einkar skýrt á fána Palestínu frá 1939. Hann bar merki Ísraels.
Eftir Andrea Widburg, Bandaríska hugsuðinn
Það eru tvær tegundir fólks sem á ofstækisfullan hátt helga sig Hamas: Íslamistar og staðráðnir vinstrimenn. Þeir ýta undir þá frásögn, að Ísraelar – sem þeir meina að séu „vondu gyðingarnir“ – séu hvítir nýlenduherrar sem hafa tekið land sem þeir eiga ekkert tilkall til. Sem hafa lagt ljóta byrði kynþátta- og trúarlegrar aðskilnaðarstefnu á „Palestínumenn“ sem aldrei meiða neinn. Þessi frásögn virkar vegna þess – því miður, að hægt er að vaða djúpt í hug flestra með Miðausturlönd án þess að blotna á fótunum. Þess vegna er frásögnin samþykkt hugsunarlaust. Hlutirnir breytast samt, þegar frásögn er skilyrt með staðreyndum . 17. aldar skoðun á Ottómönsku Palestínu ætti að breyta mörgum skoðunum.
Samþykkja ekki stuðning við Hamas þegar stefnan er kynnt
Ég byrja á myndbandi, þar sem fólk er beðið um að skrifa undir áskorun til stuðnings Hamas. Fólkið sem sést á myndbandinu er því hjartanlega sammála. Hins vegar breytast málin, þegar þeim er sagt, að þau verði að kynna sér skilmálana, sem fylgja því að skrifa undir:
Vitanlega er þetta bara lítið sýnishorn, en það sýnir engu að síður, að fjarri ofsatrú innan háskóla og heilagastríðsæsingu á götum stórborga, þá eru flestir opnir fyrir staðreyndum og munu skipta um skoðun.
Palestína var og er land gyðinga og kristinna manna
Mig langar að koma á framfæri nokkrum nýfengnum staðreyndum til að breyta frásögninni um að gyðingar séu nýlenduherrar sem hafa notað og misnotað araba með forn tengsl við landið. Reyndar eru þessar staðreyndir nýjar fyrir mér en í rauninni eiga þær sér sögu. Seint á 17. öld ferðaðist hinn fjölhæfi Hadriani Relandi til Ottoman Palestínu. Hann talaði mörg evrópsk tungumál ásamt arabísku, forngrísku og hebresku. Við heimkomuna skrifaði hann tveggja binda magnum ópus sem heitir „Palaestina et Monumentis Veteribus Illustrata“ eða Palestína og Fornminjar með myndskreytingum. Bókin er á latínu svo ef þú kannt tungumálið geturðu lesið I. bindi hér og II. bindi hér.
Ef þú vilt ekki lesa bækurnar, þá tekur Facebook-færsla saman það sem Relandi fann þegar hann ferðaðist um Palestínu, sem var fjarlægur útvörður Ottómanveldis á þeim tíma. Ef þú lest færsluna er mikilvægasta atriðið „að Palestína var ekki arabaland; það var (og er) land gyðinga og kristinna manna.“ (Færslan er neðar á síðunni.)
Þetta er í fullkomnu samræmi við það sem ég hef skrifað um „The Forgotten Ally“ eftir Pierre van Paassen, sem lýsir sama landi í aðdraganda seinni heimsstyrjaldarinnar. Van Paassen skrifar að Palestína hafi verið leifar af Ottómanaveldi, að gyðingar hafi alltaf verið þar og að þeir fáu arabar sem voru í landinu eftir 1830, voru hraktir frá öðrum hlutum Ottómanveldis.
Fáni Palestínu ár 1939 var ísraelskur
Margir fullyrða, að það sé tilgangslaust að reyna að andmæla rökum vinstri manna um að arabar séu frumbyggjar og gyðingar nýlenduherrar. Við þá segi ég: „Svei!“ Það er aðalröksemdin sem er notuð til að sannfæra áhugalaust fólk, sem hefur verið baðað í eitruðum áróðri um vestræna nýlendustefnu á móti saklausum frumbyggjum. Þess vegna samþykkir þetta fólk, sem kann ekkert um staðreyndirnar, að Hamas sé rödd fórnarlambanna og Ísrael sé sverð kúgarans.
Ef þú lætur þá hafa staðreyndir, þá munu þeir skipta um skoðun. Í eitruðum blekkingarheimi vinstrimanna og íslamskra lyga, þá skipta staðreyndir máli. Það dásamlega við bæði Relandi og van Paassen er, að þegar þeir skráðu staðreyndir sínar, þá áttu þeir engan hund í yfirstandandi slagsmálum. Það var ekkert Ísraelsríki, það voru engir arabar auðkenndir sem Palestínumenn, það voru engir múllar í Íran að fjármagna ýmislegt, það var enginn Vesturbakki og Gaza og hvorki Hamas né Hezbollah voru til.
Ef þú birtir eitthvað enn á Facebook ættirðu að deila þessu og sjá hvað getur gerst, þegar staðreyndum er dreift.
Bókin „Palestina ex Monumentis Veteribus Illustrata“ er skrifuð á latínu árið 1695. Rilandy var að lýsa því sem þá hét Palestína. Höfundurinn Adriani Rilandi er landfræðingur, kortagerðarmaður, ferðamaður, heimspekingur, hann kunni mörg evrópsk tungumál, arabísku, forngrísku og hebresku. Hann heimsótti tæplega 2.500 byggðir sem getið er um í Biblíunni.
Hér eru helstu niðurstöður og nokkrar staðreyndir:
- Fyrst bjó hann til kort af Palestínu. Hann tilgreindi síðan hverja byggð sem nefnd er í Biblíunni eða Talmud með upprunalegu nafni sínu.
- Síðan gerði hann íbúatalningu eftir byggðum.
- Landið var aðallega autt, yfirgefið, strjálbýlt, helstu byggðir eru Jerúsalem, Akko, Tsfat, Jaffa, Tveria og Gaza.
- Flestir íbúanna eru gyðingar, næstum allir aðrir eru kristnir, mjög fáir múslimar, aðallega bedúínar.
- Eina undantekningin er Nablus (nú Shchem), þar sem um það bil 120 manns úr múslímafjölskyldunni Natsha og um það bil 70 „shomronims“ (Samverjar).
- Í Nasaret, höfuðborg Galíleu, bjuggu um 700 manns – allir kristnir.
- Í Jerúsalem voru um 5.000 manns, nánast allir gyðingar og nokkrir kristnir.
- Árið 1695 vissu allir að uppruni landsins var land gyðinga.
- Ekki ein einasta byggð í Palestínu á arabískar rætur í nafni sínu.
- Flestar byggðir eru frá upphafi nefndar eftir gyðingum og í sumum tilfellum úr grísku eða rómverskri latínu.
- Fyrir utan borgina Ramla er engin arabísk byggð sem ber upprunalegt arabískt nafn. Gyðinganöfnum, grískum eða latneskum nöfnum hefur verið breytt í arabísk nöfn sem hafa engin tengsl í arabísku máli. Á arabísku er engin merking í nöfnum eins og: Akko, Haifa, Jaffa, Nablus, Gaza eða Jenin. Nöfn eins og Ramallah, al-Khalil (Hebron), al-Quds (Jerúsalem) hafa hvorki heimspekilegar eða sögulegar arabískar rætur. Til dæmis ár 1696 var Ramallah kallað Betel (Beit El, hús Guðs), Hebron var kölluð Hebron og Mahpel hellirinn var kallaður El-Khalil (gælunafn Abrahams) af Aröbum.
- Relandi nefnir einungis múslima sem bedúínska hirðingja sem komu til borganna sem árstíðabundnir starfsmenn í landbúnaði eða byggingarvinnu.
- Um 550 manns bjuggu á Gaza, helmingur þeirra var gyðingar og hinn helmingurinn kristnir. Gyðingum gekk vel í landbúnaði, sérstaklega á vínekrum, ræktun ólífa og hveiti, kristnir stunduðu verslun og flutninga.
- Gyðingar bjuggu í Tveria og Tsfat, en atvinnu þeirra er ekki getið, nema hefðbundnar veiðar í Kineret.
- Í þorpinu Um El Fahm bjuggu til dæmis 10 fjölskyldur, allar kristnar (um 50 manns). Þar var lítil marónítakirkja.
Bókin vísar algjörlega á bug kenningum um „Palestínskar hefðir“ og „Palestínumenn“ og skilur nánast engin tengsl eftir á milli landsins og araba sem stálu jafnvel latneska nafni landsins (Palestína) og eignuðu sér það.
